Όχι επειδή είναι μοντέρνος ή εντυπωσιακός, αλλά επειδή προσφέρει αυτό, που θεωρεί απαραίτητο για να πετύχει η ΑΕΚ στις καλοκαιρινές ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις -συμπαγή αμυντική λειτουργία και έλεγχο του χώρου. Στην πρόβα τζενεράλε με την Ομόνοια, η Ένωση ήταν ανασταλτικά σταθερή, δεν απειλήθηκε σχεδόν καθόλου και έδειξε ότι μπορεί να κρατήσει τις γραμμές της κοντά, να πιέσει ψηλά και να μην τρώει φάσεις. Αυτό είναι το πρώτο ζητούμενο για τον Σέρβο τεχνικό, που έχει στο μυαλό του ότι για να πετύχει τρεις προκρίσεις, πρέπει πρώτα να μη δεχτεί γκολ. Και σε αυτό, η ΑΕΚ δείχνει να έχει κάνει βήματα.
Η δημιουργία, όμως, είναι άλλη ιστορία. Το 4-4-2 σε ρόμβο περιορίζει το πλάτος, δεν ευνοεί την ανάπτυξη και απαιτεί παίκτες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που η ΑΕΚ δεν διαθέτει ακόμη. Ο Ζίνι ήταν πολύ καλός, με πίεση, κίνηση και γκολ, αλλά ο Μαρσιάλ έδειξε εκτός ρυθμού, εκτός παιχνιδιού και εκτός γενικά. Ο Λιούμπισιτς ήταν σχεδόν αόρατος, ενώ ο Κοϊτά δεν κατάφερε να δώσει το κάτι παραπάνω. Ο Μάνταλος ως «εξάρι» προσπαθεί τίμια, αλλά αυτό προφανώς και δεν θα αρκεί στην πορεία, όταν αρχίσουν τα επίσημα παιχνίδια. Ο Πενράις έδειξε πως είναι ένα πολύ καλό επιθετικό μπακ (είχε και 2-3 ωραίες σέντρες), ωστόσο το δεξί άκρο της άμυνας χρειάζεται άμεση ενίσχυση. Ο Νίκολιτς θέλει περισσότερα από τον Ρότα και δεν τα βλέπει.
Ο τραυματισμός του Ρέλβας προκαλεί αγωνία, καθώς ο νεοαποκτηθείς στόπερ δείχνει να «κουμπώνει» ιδανικά δίπλα στον Μουκουντί. Ο Γάλλος στόπερ είναι ο στυλοβάτης της άμυνας και δεν το κουνάει από την ενδεκάδα. Η παρουσία του είναι καταλυτική και η ομάδα δεν έχει την πολυτέλεια να τον χάσει ?η παραμονή του, θεωρώ προσωπικά, πρέπει να θεωρείται αδιαπραγμάτευτη, ακόμη και σε περίπτωση μεταγραφικού ενδιαφέροντος. Εκτός αν βρεθεί κάτι ισάξιο ή καλύτερο. Ο Νίκολιτς βλέπει τα κενά, τα έχει δηλώσει και περιμένει τον Πινέδα και δύο μεταγραφές. Ξέρει ότι το ρόστερ έχει ποιότητα, αλλά λείπουν κρίσιμα εξαρτήματα. Τα εσωτερικά χαφ δεν λειτουργούν, ο επιτελικός μέσος δεν δημιουργεί, το δεξί μπακ χρειάζεται αναβάθμιση και ο φορ, που θα κάνει τη διαφορά, δεν έχει έρθει ακόμα.
Από την άλλη, το 4-2-3-1 μπορεί να δώσει περισσότερη επιθετικότητα, πλάτος και αυτοματισμούς -και το είδαμε στο φιλικό με την Κορτράικ. Αλλά ο ίδιος γνωρίζει ότι με αυτό το σχήμα η ομάδα μπάζει πίσω, χάνει τη συμπαγή της δομή και εκτίθεται στο τρανζίσιον. Ο Νίκολιτς δεν τρέφει αυταπάτες. Ξέρει ότι Ιούλιο μήνα, με την ομάδα μια τριετία να παίζει τελείως διαφορετικά και ενώ προέρχεται από την περσινή κατραπακιά στο φινάλε της σεζόν (και άρα έχει μια ανασφάλεια), το αμυντικό κομμάτι είναι εκείνο, που φτιάχνει μια ομάδα νικήτρια και σταθερή σε κρίσιμα ματς -ειδικά όταν μιλάμε για προκριματικές φάσεις. Το επιθετικό χτίζεται αργά. Αν η ΑΕΚ καταφέρει να κάνει τρεις προκρίσεις με μισό μηδέν, ουδείς θα «χαλαστεί» επειδή οι «κιτρινόμαυροι» δεν έθελξαν με την απόδοσή τους. Το θέμα στην παρούσα φάση είναι να πετύχει η ομάδα έναν μικρό άθλο: Να μπει στη League Phase του Conference πετώντας εκτός δύο «ανίσχυρους» και έναν «ισχυρό». Και για να συμβεί αυτό, δεν πρέπει να τρώει γκολ.
Εκείνο, πάντως, που πρέπει να λυθεί άμεσα -και δεν βλέπω να γίνεται ιδιαίτερη κουβέντα για αυτό, κυρίως για τη θέση «6» συζητάμε- είναι το θέμα στο «10». Δεν γίνεται να βλέπουμε τον Κουτέσα να χάνεται εκεί, ούτε να βασανίζεται ο Κοϊτά ή όποιος άλλος μπαίνει σε έναν ρόλο, που απλώς δεν λειτουργεί. Ακόμα και ο Ελίασον, που δοκιμάστηκε εκεί, δεν γίνεται να αποδώσει. Ο Πινέδα θα μπορούσε να είναι το «10άρι» της ΑΕΚ. Είναι ο μόνος, ουσιαστικά, που έχει την ποιότητα, την τεχνική και την αίσθηση του χώρου, προκειμένου να δώσει δημιουργία και απειλή. Στο «6» μπορεί να είναι ο Μόρο, αν, τελικά, αποκτηθεί, και τα εσωτερικά χαφ να καλύπτονται από Γκατσίνοβιτς (θυμίζει κάτι από την πρώτη του χρονιά στην ΑΕΚ), Περέιρα (υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις από αυτόν) ή όποιον άλλον είναι διαθέσιμος. Επειδή, όμως, Μόρο δεν θα υπάρχει σε μία εβδομάδα, ίσως και δύο, το θέμα είναι τώρα τι γίνεται.
Υ.Γ. Αυτό που χάνει ο Πιερό στο 87' είναι απλώς μια υπενθύμιση ότι η ΑΕΚ χρειάζεται φορ με ένστικτο και ψυχραιμία.
Υ.Γ. 2 Η Χάποελ Μπερ Σέβα είναι, πλέον, οριστικά η αντίπαλος της ΑΕΚ στον 2ο προκριματικό γύρο του Conference League. Η ρεβάνς θα διεξαχθεί σε ουδέτερη έδρα στην Ουγγαρία, κάτι που είναι καλύτερο από το να πας στη Σόφια. Η Λέφσκι έχει δυνατή έδρα και φανατικό κοινό (τα είχαμε δει πριν από μερικά χρόνια με ΠΑΟΚ), ενώ η Μπερ Σέβα θα είναι ξεριζωμένη, αποδυναμωμένη και χωρίς οπαδούς. Και αυτό, σε ματς με λεπτές ισορροπίες, μετράει πολύ.
