Πραγματικά, τι νιώθει κάποιος όταν παρακολουθεί κανείς την Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο;
Κατάθλιψη αν είναι φίλος της, πλήξη αν είναι ουδέτερος, απόλαυση για τα χάλια της αν την αντιπαθεί. Η εμφάνιση και η ήττα από τη Γιουβέντους ήταν χαρακτηριστική των τεράστιων αδυναμιών της. Διαφορά από τη γη ως τον ουρανό από τους Ιταλούς.
Ο Μουρίνιο, κολλημένος σε τακτικούς δογματισμούς κατάφερε να φτιάξει μία ομάδα που δεν βλέπεται. Μέτρια σε επίπεδα Πρέμιερ Λιγκ, μετριότατη για Τσάμπιονς Λιγκ. Μία ομάδα που είναι όλο δεν...
- Η Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να αλλάξει 2 γρήγορες πάσες, δεν έχει αυτοματισμούς δεν παίζει κάθετα. Φλύαρη κυκλοφορία, πασίτσες δεξιά αριστερά, μέχρι να χάσει τη μπάλα ή να βγάλει μία ακίνδυνη σέντρα για "ποικιλία"
- Δεν φτιάχνει φάσεις, δεν κατεβάζει αρκετούς παίκτες στην επίθεση και στο κουτί.
- Η Γιουνάιτεντ δεν μπορεί να πρεσάρει σωστά. Ψιλά, ενδιάμεσα, χαμηλά. Δεν μπορεί να αμυνθεί και μπάζει από παντού, ακόμη και όταν ταμπουρώνεται.
- Δεν μπορεί να κάνει την μετάβαση από άμυνα σε επίθεση Το αντίθετο είναι συνήθως αχρείαστο αφού δεν βγάζει παίκτες μπροστά, οπότε δεν... χρειάζονται επιστροφές.
- Δεν μπορεί να απειλήσει από στημένες μπάλες και ας έχει πολλούς ψηλούς.
- Δεν έχει ψυχολογία και αυτοπεποίθηση
Ε, έχει και 2 πράγματα δεδομένα. Είναι η ομάδα που τρέχει λιγότερο, με τη κίνηση χωρίς μπάλα να μην υπάρχει.
Και φυσικά είναι η χειρότερη Γιουνάιτεντ μετά από δεκαετίες. Χειρότερη και από του Μόγιες.
