Έστω κι αν απομένει η εντός έδρας αναμέτρηση με την Αυστρία (15.11), δεν είναι ούτε πρόωρο ούτε υπερβολικό να ειπωθεί ότι η προσπάθεια της εθνικής Κύπρου στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου έχει θετικό πρόσημο.
Η ομάδα του Απόστολου Μάντζιου έκανε το καθήκον της (με τις δύο νίκες επί του Αγίου Μαρίνου), δεν έγινε σάκος του μποξ για κανέναν αντίπαλο, τουναντίον σε όλα τα γήπεδα πάλεψε για το αποτέλεσμα, ενίοτε το πήρε και ενίοτε αδικήθηκε από το τελικό σκορ.
Οι παίκτες μοιάζουν να έχουν πειστεί και εμπνευστεί από τη φιλοσοφία και το όραμα του προπονητή, ο κόσμος βλέπει με ικανοποίηση μια ομάδα που προσπαθεί και ουδέποτε τα παρατά, συνεπώς το πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση έχει γίνει.
Σημαντικό, αρκεί να μη μείνει… μετέωρο. Διότι πλέον έχει καταστεί απαιτητό να ακολουθήσει το δεύτερο. Ο συνδυασμός της ανταγωνιστικότητας με (περισσότερα) θετικά αποτελέσματα.
Τα παιχνίδια του Νοεμβρίου και του Μαρτίου προσφέρονται ως περίοδος προετοιμασίας εν όψει του επικείμενου Πρωταθλήματος Εθνών, στο οποίο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα βρει αντιπάλους στα… κυβικά του.
Εκεί και τότε θα πρέπει να αποδείξει ότι αυτή η προκριματική φάση ήταν το πρόπλασμα μιας καινούργιας, καλύτερης μέρας και όχι απλώς μια παρένθεση που θα κλείσει.
