Το πρώτο… γλίστρημα είχε έλθει σχεδόν ένα μήνα πριν.
Στις 27 Οκτωβρίου, στην Αρένα, απέναντι στην ΑΕΚ, ο ΑΠΟΕΛ για πρώτη φορά στη σεζόν άφησε βαθμούς μετά από άνοιγμα του σκορ εκ μέρους του.
Η έδρα και η ποιότητα του αντιπάλου δικαιολόγησαν την απώλεια, στις επόμενες δύο αγωνιστικές οι «γαλαζοκίτρινοι» δέχτηκαν το πρώτο γκολ, αλλά την Κυριακή, στο ΓΣΠ, ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για την πρώτη ήττα τους με ανατροπή.
Αυτή τη φορά δεν υπήρχε η δικαιολογία της έδρας ούτε της ποιότητας του αντιπάλου, ο οποίος μετρούσε τέσσερεις ήττες και ούτε… μισό γκολ σε ισάριθμες εκτός έδρας αναμετρήσεις του στο τρέχον πρωτάθλημα.
Ο Πάμπλο Γκαρσία «τα φόρτωσε» στη διαιτησία για το -κατά τη γνώμη του- ανύπαρκτο πέναλτι που έφερε την ισοφάριση και «ήταν ικανό να αλλάξει τα πάντα, έφερε νευρικότητα στην ομάδα και πνευματικά χάσαμε τον έλεγχο».
Άθελά του ο Ουρουγουανός σκιαγράφησε την αδυναμία της ομάδας του που, στο τέλος της βραδιάς, την άφησε με άδεια χέρια.
Ο ΑΠΟΕΛ εκτροχιάστηκε από μία αναποδιά -η έμφαση (όχι στην «αναποδιά», αλλά) στη «μία». Το θεωρούμενο ως «ανάποδο» σφύριγμα δεν άφησε την ομάδα με αριθμητικό μειονέκτημα ούτε χωρίς χρονικό περιθώριο αντίδρασης -το χρονόμετρο έδειχνε το 58ο λεπτό.
Εντούτοις ο σύλλογος της Λευκωσίας επηρεάστηκε. Τόσο, ώστε να μην εμφανίσει ακολούθως ούτε ψήγμα του καλού εαυτού του, να κινδυνεύσει ξανά στην άμυνά του κι εν τέλει να δεχτεί το «μοιραίο» χτύπημα στις καθυστερήσεις.
Στο ποδόσφαιρο, είναι πια αποδεδειγμένο, σε τίτλους και υπερβάσεις φτάνουν τα πιο σφιχτοδεμένα και ανθεκτικά σύνολο. Σύνολο που καταρρέει στην πρώτη αναποδιά δεν μπορεί να τρέφει φιλοδοξίες και βλέψεις για πολλά.
