Η εικόνα της ομάδας του Ούγκο Μάρτινς ήταν κακή, δεν είχε κατοχή, δεν είχε ένταση, δεν είχε σωστές αποστάσεις. Ο ΑΠΟΕΛ πίεσε σωστά, δημιούργησε και βρήκε δίκαια το τέρμα, με την ΑΕΛ να δείχνει πως αδυνατεί να «πατήσει» στον αγωνιστικό χώρο και να απειλήσει στοιχειωδώς. Μάλιστα, πέρασε ένα ημίχρονο που απλώς επιβεβαίωσε τις αδυναμίες της.
Κι όμως, το δεύτερο μέρος ήταν μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Με καθαρό μυαλό και κυρίως μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, η ΑΕΛ μπήκε ξανά στο ματς. Το πέναλτι που πήρε ο Σινγκ και μετουσίωσε σε γκολ (59΄) ο Κονσεϊσάο δεν ήταν απλώς η ισοφάριση, ήταν το σημείο που η ομάδα πίστεψε ότι μπορεί να φύγει με αποτέλεσμα μέσα από δύσκολη έδρα.
Η μεγάλη στιγμή ήρθε στο φινάλε της «μάχης». Ο Μακρής, μπαίνοντας ως λύση από τον πάγκο, εκτέλεσε (90+6΄) και σκόραρε κόντρα στην παλιά του ομάδα, ολοκληρώνοντας μια ανατροπή που λίγοι περίμεναν. Ήταν μια φάση που αποτύπωσε την ουσία: Η ΑΕΛ δεν ήταν η καλύτερη της σεζόν, αλλά η πιο αποτελεσματική, «κτυπώντας» σε κάθε ευκαιρία.
Αυτή η επικράτηση εκτός έδρας (1-2) πέρα από σημαντική, αφού ήταν η πρώτη στο πρωτάθλημα, είναι και ιστορική, καθώς «έσπασε» μία κατάρα αρκετών ετών (14) μέσα στο ΓΣΠ. Το αποτέλεσμα επαναφέρει τα χαμόγελα στην ομάδα και φέρνει την ΑΕΛ μια «ανάσα» από την πρώτη εξάδα πριν από το ντέρμπι με τον Απόλλωνα. Ο Μάρτινς και οι παίκτες του «κτίζουν» αυτοπεποίθηση, βγάζοντας χαρακτήρα στα δύσκολα.
