Τα δύο ημίχρονα στο ΓΣΠ είχαν, χοντρικά, την ίδια εικόνα.
Ο Απόλλωνας ήλεγχε την μπάλα και τον ρυθμό, γυρόφερνε την αντίπαλη περιοχή, δημιουργούσε ευκαιρίες και στο φινάλε… δεχόταν γκολ.
Η διαφορά των δύο 45λεπτων ήταν πως στο πρώτο δεν βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα του Ολυμπιακού, ενώ στο δεύτερο το πέτυχε δις.
Ήταν η πρώτη φορά στη σεζόν που ισοφάρισε και «γύρισε» παιχνίδι, στο οποίο δέχτηκε πρώτος γκολ, ήταν η πρώτη φορά στη σεζόν που δεν κέρδισε αγώνα, στον οποίο βρέθηκε να προηγείται.
Αν τα κατάφερνε, θα ήταν μια νίκη με την υπογραφή του Σωφρόνη Αυγουστή, ο οποίος με την είσοδο των Σπόλιαριτς, Βρίκκη και Γκασπάρ άλλαξε πλήρως την εικόνα του αγώνα εκμεταλλευόμενος και τα προβλήματα που δημιούργησαν στον Ολυμπιακό οι αναγκαστικές αλλαγές.
Γιατί δεν νίκησε ο Απόλλωνας; Όχι μόνον ή απλώς επειδή δέχτηκε δύο γκολ από κόρνερ, αλλά διότι συνολικά η αμυντική συμπεριφορά του στις στημένες μπάλες δεν ενέπνεε την παραμικρή εμπιστοσύνη και θα μπορούσε να του είχε στοιχίσει κι άλλα τέρματα.
Και επειδή μετά το 2-1 στο 90+4’ δεν είχε το καθαρό μυαλό, το κρύο αίμα και τη νοοτροπία να «φάει» την μπάλα, προκειμένου να μην επιτρέψει άλλο κίνδυνο για την εστία του.
Το αήττητο σερί του απέναντι στους «μαυροπράσινους» έφτασε πλέον τα 21 παιχνίδια πρωταθλήματος (13-8-0), αλλά αυτό το 2-2 έχει έντονη γεύση ήττας, καθώς διέκοψε το νικηφόρο σερί δύο αγωνιστικών και ήταν η δεύτερη απώλεια βαθμών απέναντι σε νεοφώτιστη ομάδα.
Τα αποτελέσματα είναι κρυστάλλινα καθαρά: σε τέσσερεις αγωνιστικές ο Απόλλωνας κράτησε το μηδέν -και κέρδισε. Στις υπόλοιπες τέσσερεις αγωνιστικές δέχτηκε τουλάχιστον δύο γκολ -και μάζεψε μόλις έναν βαθμό.
Αν θέλει να διεκδικήσει μέχρι τέλους τους στόχους του, ο λεμεσιανός σύλλογος ξέρει πολύ καλά που χρειάζεται βελτίωση.
