Καλύτερο ντεμπούτο στο πρωτάθλημα ως προπονητής της ΑΕΛ δεν θα μπορούσε να φανταστεί ο Ούγκο Μαρτίνς.
Μόλις τρεις ημέρες μετά τη δραματική πρόκριση επί του Εθνικού Λατσιών στο κύπελλο (2-1 στην παράταση) ο Πορτογάλος τεχνικός την ομάδα του σε εντός έδρας θρίαμβο επί της Ανόρθωσης.
Το 4-1 επί της «Κυρίας» ήταν η πιο ευρεία νίκη, συνάμα όμως και η πιο «γεμάτη» και πειστική εμφάνιση των «γαλαζοκιτρίνων» την τρέχουσα περίοδο. Το παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου αποτέλεσε ουσιαστικά τον αντίποδα στη συντριβή από την Ομόνοια στο ΓΣΠ (5-0).
Μεταξύ των δύο αγώνων μεσολάβησαν 12 ημέρες, εξ αυτών ο Μαρτίνς είχε στη διάθεσή του τις πέντε τελευταίες.
Δεδομένου ότι σε αυτό το πενθήμερο η ΑΕΛ έδωσε δύο παιχνίδια, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι δεν είχε τον χρόνο και (ένεκα ακριβώς αυτού) την πρόθεση να «πειράξει» πολλά πράγματα. Οι τακτικές «πινελιές» του ήταν το έλασσον, η δουλειά στο ψυχολογικό κομμάτι το μείζον.
Η επίδρασή της καταδεικνύεται από μια παράμετρο που πέρασε, αδίκως, στα… ψιλά. Η ενδεκάδα της ΑΕΛ κόντρα στην Ανόρθωση είχε μόλις δύο αλλαγές σε σύγκριση με αυτήν που παρατάχθηκε κόντρα στην Ομόνοια (Ιμανισίμουε αντί Γουίλερ και Σινγκ αντί Ζόκε).
Προφανώς η διαφορά στο αποτέλεσμα δεν ήταν θέμα προσώπων. Προφανώς η διαφορά δυναμικότητας των αντιπάλων έπαιξε (μεγάλο) ρόλο. Η ουσιαστική διαφοροποίηση, ωστόσο, αφορούσε τον άνθρωπο στην άκρη του πάγκου -τον τακτικό ορθολογισμό και τις νουθεσίες του.
Με τον Μαρτίνς προπονητή ουδείς μπορεί να φανταστεί την ΑΕΛ να ηττάται 5-0 (με κάτω τα χέρια) από την Ομόνοια, χωρίς αυτόν ουδείς μπορεί να φανταστεί την ΑΕΛ να επιβάλλεται 4-1 της Ανόρθωσης.
