Η ανάρτηση του προέδρου Κυριάκου Πραστίτη, με το μήνυμα «στην Ανόρθωση μένουν όσοι θέλουν, μπορούν και αντέχουν», έριξε ουσιαστικά το γάντι σε ποδοσφαιριστές που δεν έχουν απαντήσει ακόμη θετικά στις προτάσεις ανανέωσης που τους έγιναν. Ανάμεσα σε αυτούς, ξεχωρίζουν δύο ονόματα-βαρόμετρα: ο Κωστάκης Αρτυματάς και ο Μιχάλης Ιωάννου.
Και οι δύο έχουν δεχθεί προτάσεις που απέχουν πολύ από τα ποσά που λάμβαναν τα προηγούμενα χρόνια. Στην περίπτωση του Αρτυματά, η μείωση αγγίζει σχεδόν το 50% των προηγούμενων απολαβών του, ενώ και η προσφορά προς τον Ιωάννου κυμαίνεται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Αναμενόμενο, λοιπόν, η απάντηση να καθυστερεί.
Ο Αρτυματάς, μέσω δικής του ανάρτησης, ξεκαθάρισε ότι επιθυμεί να συνεχίσει στην Ανόρθωση, όμως θέλει να το πράξει λαμβάνοντας όσα θεωρεί ότι πραγματικά αξίζει – και όχι απλώς για να... παραμείνει. Θέση που, τουλάχιστον ως προς τη λογική της, δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.
Γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο παρουσιάζονται.
Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι στους δύο παίκτες οφείλονται δεδουλευμένα που ξεπερνούν συνολικά τις 150.000 ευρώ. Πολλοί σε ανάλογη θέση ενδεχομένως να είχαν ήδη στραφεί σε νομικές οδούς, κάτι που δεν έπραξαν ούτε ο Αρτυματάς ούτε ο Ιωάννου, επιδεικνύοντας υπομονή και επαγγελματισμό.
Αυτό το πλαίσιο καθιστά τουλάχιστον δύσκολη την άμεση αποδοχή μειωμένων αποδοχών, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχει χώρος για συμβιβασμό – αρκεί να υπάρχει διάθεση και από τις δύο πλευρές να δουν τη μεγαλύτερη εικόνα, που δεν είναι άλλη από το κοινό καλό της ομάδας.
Σε κάθε περίπτωση, η μπάλα βρίσκεται πλέον στο κέντρο, και το ζητούμενο είναι η δημιουργία μιας γέφυρας που θα καταλήγει σε αποτέλεσμα και όχι η αναζήτηση υπαιτίων.
Η Ανόρθωση έχει ανάγκη από σταθερότητα, καθαρές κουβέντες και αμοιβαία κατανόηση – ειδικά με ποδοσφαιριστές που έχουν δώσει πολλά και που, αν κριθούν αναγκαίοι, αξίζει να βρεθεί η χρυσή τομή για να παραμείνουν.
