Εν όψει της πρώτης ευρωπαϊκής μάχης με την Χάποελ Μπερ Σεβά στην Αγιά Σοφιά - ΟΠΑΠ Arena, θα χρειαστεί μια πιο ολοκληρωμένη εμφάνιση για να κάνει τη… δουλειά. Και να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει, εν όψει της ρεβάνς που θα ακολουθήσει στην Ουγγαρία.
Ανασταλτικά, οι «κιτρινόμαυροι», φαίνεται πως έχουν αφομοιώσει σε ικανοποιητικό βαθμό την ιδέα του Μάρκο Νίκολιτς. Που είναι, ξεκάθαρη. Πάει σε ένα πιο συγκεντρωτικό ποδόσφαιρο, με μικρότερα ρίσκα, συγκριτικά με την περσινή κατάσταση. Έχοντας ως απαράβατο κανόνα, τις κοντινές αποστάσεις, το κόμπακτ παιχνίδι και το μπλοκάρισμα των διαδρόμων προς την «καρδιά» της άμυνας, μέσω αυτού του ρόμβου που συγκεντρώνει πολλούς παίκτες στον χώρο του άξονα. Απέναντι στην Ομόνοια, το αμυντικό πλάνο λειτούργησε. Με την ΑΕΚ, να τρώει στην ουσία δυο φάσεις.
Αυτό που επίσης λειτούργησε σε ικανοποιητικό βαθμό, ήταν ο τρόπος που η ομάδα έχτιζε το παιχνίδι από πίσω. Με τον Πέτρο Μάνταλο -παίζοντας ως deep lying playmaker- να έχει κομβικό ρόλο στο build up. Ασφάλεια στις μεταβιβάσεις παρείχε και ο Περέιρα που σαφώς, κουμπώνει πιο εύκολα σε αυτό το στυλ ποδοσφαίρου. Οι δυο τους, ήταν ο κύριος λόγος που η ΑΕΚ ήλεγξε τον νευραλγικό χώρο του άξονα και τον ρυθμό ενώ εκείνοι ήταν που μπορούσαν με ευκολία να περνούν την μπάλα, κάθετα, από τα μεσοδιαστήματα, φέρνοντας την εκεί που θέλει ο Μάρκο Νίκολιτς. Στο τελευταίο μισό…
Κάπου εκεί, όμως, ξεκινούσαν τα προβλήματα. Που θα πρέπει να δει ο Σέρβος τεχνικός για να παρουσιάσει την Πέμπτη ένα γκρουπ πιο ολοκληρωμένο. Αρχικά να τονίσουμε πως εν αντιθέσει με τους Μάνταλο-Περέιρα, οι Λιούμπισιτς-Κοϊτά που επίσης ξεκίνησαν με την Ομόνοια στον χώρο των χαφ, δεν ικανοποίησαν. Ο πρώτος, παρ’ ότι έκανε μια γεμάτη και καλή προετοιμασία, παρ’ ότι παίζει στον ρόλο που του ταιριάζει γάντι -του εσωτερικού μέσου- παρ’ ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά να κουμπώσει εκεί, παρ’ ότι τα δίνει όλα, δεν μπορεί να… βγει μπροστά. Θεωρώ, πως έχει να κάνει με το πνευματικό κομμάτι. Δεδομένα, ο Νίκολιτς τον πιστεύει. Δεδομένα, θα προσπαθήσει να βρει το πρόβλημα και να τον κάνει χρήσιμο. Θα είναι πολύ σημαντικό να τα καταφέρει. Και να μπορέσει επιτέλους ο Λιούμπισιτς, που αποτελεί μια τεράστια επένδυση από το Club, να παίξει σύμφωνα με την ποιότητα του.
Όσον αφορά την θέση «10», ο Κοϊτά πράγματι δεν έδωσε αυτά που περίμενε ο Νίκολιτς. Κινούνταν στους σωστούς χώρους με μεγάλη διάθεση έξω από την περιοχή του αντιπάλου, η μπάλα έφτανε στα πόδια του με ορθολογικό τρόπο στο σωστό χώρο και τάιμινγκ, αλλά ούτε τη διαύγεια είχε, ούτε τον μηχανισμό να στρίψει, να γυρίσει και να φανεί απειλητικός. Ήταν επιπόλαιος. Και αυτή η θέση, αυτό που σίγουρα απαιτεί, είναι να είσαι το αντιστρόφως ανάλογο. Να έχεις δηλαδή με δυό-τρεις επαφές ουσία, αποτελεσματικότητα και ακρίβεια. Η τελική πάσα σε αυτόν τον χώρο, εξαργυρώνει όλη τη δουλειά που έχει γίνει από τους υπόλοιπους. Ο Νίκολιτς έχει χρησιμοποιήσει σε αυτή τη θέση και τον Κουτέσα. Και μένει να δούμε τι θα αποφασίσει την Πέμπτη.
Το ποιος θα ταΐζει το επιθετικό δίδυμο από τη θέση «10» είναι το πρώτο κομμάτι του προβλήματος που θα πρέπει να λύσει ο Μάρκο Νίκολιτς για να φτάσει σε κάτι πιο ολοκληρωμένο. Το άλλο, έχει να κάνει με την ανεύρεση του ιδανικού παρενέρ του Ζίνι, ο οποίος ξεχωρίζει και θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Η εικόνα του Μαρσιάλ είναι ανησυχητική καθώς και με την Ομόνοια είχε μηδενική συμμετοχή στο ματς. Η ΑΕΚ πάει σε… πόλεμο. Και στο γήπεδο, πρέπει να υπάρχουν 11 που αμύνονται και επιτίθενται μαζί ως γκρουπ. Αν έστω και ένας δεν μπορεί να προσαρμοστεί είναι μεγάλο το ρίσκο. Ασφαλώς, η κλάση του είναι τεράστια και μπορεί από το πουθενά να κάνει τη διαφορά με μια του κίνηση, μια πάσα, ένα τελείωμα, μια έμπνευση, αλλά δεν γνωρίζω αν ο Μάρκο Νίκολιτς είναι έτοιμος να θυσιάσει αυτά που χάνει με τον Μαρσιάλ στο γήπεδο γι’ αυτά που μπορεί δυνητικά να κερδίσει.
Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από την περίπτωση του Μαρσιάλ τον οποίο γνωρίζουμε πως παίζει, γνωρίζουμε τα κουσούρια του, γνωρίζουμε και τις δυνατότητες του με την μπάλα στα πόδια, ο επιθετικός μηχανισμός στον ρόμβο -στο τελευταίο κομμάτι του αντιπάλου- θα πρέπει να λειτουργήσει συνολικά καλύτερα. Νομίζω, το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Μάρκο Νίκολιτς στις δηλώσεις του. Είναι πολύ σημαντικό για τον ίδιο, να βρει τη λύση στο γρίφο. Και να μπορέσει να πάρει το μέγιστο από το δεκάρι που θα επιλέξει και το επιθετικό δίδυμο στο οποίο θα καταλήξει. Προκειμένου η ΑΕΚ να ανεβάσει τα επίπεδα δημιουργίας, τα επίπεδα συνδυαστικού παιχνιδιού και να γίνει πιο απειλητική. Το έχει ανάγκη να συμβεί. Όπως έχει ανάγκη, να διατηρήσει και αυτήν την κόμπακτ εικόνα μεσοαμυντικά.
ΥΓ: Η περίπτωση Νίκλας Ελίασον επιβεβαιώνει το πόσο συνεπής είναι ο Μάρκο Νίκολιτς σε αυτά που λέει. Δεν υπάρχουν διακρίσεις. Ακόμα κι αν πρόκειται για έναν από τους πιο επιδραστικούς ποδοσφαιριστές του ρόστερ. Από την άλλη, η απώλεια του Σουηδού είναι μεγάλη. Θα λείψει η ποιότητα του στις δυο ευρωπαϊκές μάχες.
Αν εν τέλει πωληθεί, η ΑΕΚ θα πρέπει δεδομένα να τον αντικαταστήσει. Ενδεχομένως με έναν ποδοσφαιριστή με διαφορετικά χαρακτηριστικά -αναλόγως τα θέλω του Νίκολιτς- αλλά δεδομένα με μια ομάδα ανάλογης ποιότητας. Για την ώρα, αυτό που προέχει βέβαια, είναι να βρει ο προπονητής το καλύτερο δυνατό σχήμα -με αυτούς που θα έχει στη διάθεση του- για τα δύο πολύ κρίσιμα παιχνίδια με την Μπερ Σεβά. Και το καλύτερο δυνατό σχήμα θα βρεθεί, αρχίζοντας από τα βασικά. Με αυτούς, που είναι 100% εδώ!
Πηγή: Sdna.gr
