Το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου, καρπός της ορθολογικής ανάπτυξης, των κινήσεων χωρίς μπάλα και της εκτελεστικής δεινότητας του Κβιλιτάια και του Μοντνόρ, φαινόταν να βάζει γερά θεμέλια πρόκρισης από το πρώτο κιόλας ματς.
Η ομάδα της Λεμεσού έδειχνε πως μπορεί να ελέγξει το παιχνίδι, με την καλή ανασταλτική της λειτουργία να κρατά μακριά τους Ούγγρους από την εστία του Άλβες για αρκετό διάστημα. Ωστόσο, στο ποδόσφαιρο δεν χαρίζεται ποτέ τίποτα, ιδιαίτερα αν δεν παραμείνεις συγκεντρωμένος μέχρι το τέλος.
Ένα τυχερό γκολ και ένα ακόμη τέρμα σε διάστημα τεσσάρων λεπτών, έφεραν το ματς στα ίσα και γέμισαν άγχος τους «πράσινους», οι οποίοι κινδύνευαν να πετάξουν στα σκουπίδια όσα έχτισαν με κόπο.
Εκεί όμως που η πίεση θα μπορούσε να λυγίσει κάθε ομάδα, ο Άρης έδειξε χαρακτήρα. Ο Σεμέδο, «χρυσή» αλλαγή του Ράτζκοφ, σηκώθηκε πιο ψηλά απ’ όλους στο 87’ και με καρφωτή κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, χαρίζοντας όχι μόνο τη νίκη αλλά και το δικαίωμα στην ομάδα να μπορεί να κοιτάζει με πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία τον επαναληπτικό στην Ουγγαρία.
Ναι, ο Άρης απώλεσε το προβάδισμα που είχε χτίσει με ιδανικό τρόπο, μα στο τέλος της ημέρας, αυτό που μετράει είναι ότι πήρε τη νίκη. Και ίσως αυτό το γκολ του Σεμέδο, αυτή η νίκη την ώρα που όλα έδειχναν να καταρρέουν, να είναι εκείνο που θα κάνει τη διαφορά στο τέλος, γράφοντας μια ακόμη ευρωπαϊκή πρόκριση στην ιστορία του Άρη.
