Ο σέντερ-φορ της ομάδας που έβαλε πέντε γκολ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ντεμπελέ, δεν έβαλε ούτε ένα γκολ. Ποτέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου ένας "άσφαιρος" σέντερ-φορ, δεν υπήρξε τόσο σημαντικός για ομάδα που έβαλε πέντε γκολ σε ματς τροπαίου. Ο Ντεμπελέ στο Μόναχο, ήταν το όνειρο του προπονητή και του συμπαίκτη.
Ο Ντεμπελέ όρισε τον τόνο στην κορυφή της διάταξης, σαν σημαιοφόρος σε παρέλαση. Οι άλλοι από πίσω, ήταν οι παραστάτες που έβλεπαν τον σημαιοφόρο και ακολουθούσαν. Ετσι όπως ορμούσε στον τερματοφύλακα και στους σέντερ-μπακ, δεν (τους) άφηνε χρόνο να σκεφτούν, καν να ανασάνουν ή να ανοιγοκλείσουν τα μάτια, προτού παίξουν. Βασικά, δεν έπαιζαν. Εδιωχναν. Στα διωξίματα υπό τον φόβο του σημαιοφόρου, έπειτα κατά κανόνα οι γρήγοροι παραστάτες έφταναν πρώτοι στις "δεύτερες μπάλες". Η Παρί Σεν-Ζερμέν, έκανε τη μπάλα ολότελα δική της.
Μέτρησε στον Ντεμπελέ η στατιστική, 14 ενέργειες πίεσης ψηλά. Ο Ντεμπελέ σπρίνταρε μέσα στο παιγνίδι, 63 φορές. Το άθροισμα των σπριντ του Ντεμπελέ μέσα στο παιγνίδι, έφτασε τα 1,2 χιλιόμετρα. Ενας παίκτης, εν ολίγοις, στον τελικό έτρεξε "για τρεις". Ετρεξε, στοχευμένα. Ο τοπ-σταρ της ομάδας, ήταν ο πρώτος χαμάλης. Επίσης δεν ξέρω πόσα χαμηλώματα (για να παίξει με τον Βιτίνια και να δημιουργήσει υπεραριθμία στους χαφ) μέτρησε η στατιστική στον Ντεμπελέ. Ενας τύπος, σε ένθεη μανία.
Ποτέ στον 21ο αιώνα δεν είχε εμφανιστεί σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, ομάδα με τη μέση ηλικία της Παρί Σεν-Ζερμέν. Φυσικά η Παρί Σεν-Ζερμέν δεν έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης, μονάχα λόγω (μέσης) ηλικίας. Η Παρί Σεν-Ζερμέν έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης, επειδή διαθέτει...και όλα τα άλλα. Ποδοσφαιριστές με υψηλή κατανόηση του παιγνιδιού. Αμυντικό θεμέλιο πίσω, ώστε ό,τι κάνουν ύστερα οι μπροστά να ευδοκιμεί.
Δυναμικούς χαφ-μετρονόμους που "ανακυκλώνουν" την κατοχή και σκανάρουν τους χώρους στα μεσοδιαστήματα, χαφ που ανά πάσα στιγμή μπορούν να παίζουν και έξι και οκτώ και δέκα. Ενα τόσο συντονισμένο rotation θέσεων/ρόλων, μία ροή στην κίνηση, που είναι ό,τι πιο δύσκολο για να το μαρκάρει ο αντίπαλος. Πώς μαρκάρεις τον Χακιμί όταν έρχεται και σου βγαίνει φάντης μπαστούνι, η περίπτωση του ένα-μηδέν στον τελικό, σε θέση στράικερ;
Ο Χακιμί θα μου πεις, σε peak επιτάχυνσης πηγαίνει με 36,9 χιλιόμετρα την ώρα. 'Η ο Ζοάο Νέβες, σε ολοκληρο το Τσάμπιονς Λιγκ έτρεξε 184,3 χιλιόμετρα. Είναι νούμερα, απαράμιλλα. Δεν μπορούν να τα έχουν όλοι, όλα. Δεν μπορούν όλες οι ομάδες στην Ευρώπη, εννοείται, να έχουν όσα έχει η πρωταθλήτρια Ευρώπης. Οι ομάδες στην Ευρώπη, από την πρωταθλήτρια Ευρώπης μπορούν να "πάρουν" το άλφα και το βήτα. Ενας χρηστικός μπούσουλας, για τα χαρακτηριστικά με τα οποία αρχίζουμε το χτίσιμο της ομάδας μας. Αθλητικότητα, έκρηξη, ενέργεια, ένταση. Δίχως αυτά, δεν πάμε πουθενά.
Δηλαδή, νούμερο-ένα, νιάτα. Δεν μπορεί το πλάνο μας, να είναι κάτι άλλο. 'Η, αν το πλάνο είναι άλλο, δεν μπορεί να περιμένουμε αντίστοιχο (στα όποια κυβικά μας) αποτέλεσμα. Η Τσέλσι πήρε το Κόνφερενς Λιγκ και (μέσα από την Πρέμιερ Λιγκ) θέση Τσάμπιονς Λιγκ.
Είτε έπαιρνε είτε δεν έπαιρνε το Κόνφερενς Λιγκ, είτε κέρδιζε είτε δεν κέρδιζε θέση Τσάμπιονς Λιγκ, ποιους ποδοσφαιριστές θα προσθέσει στο ρόστερ ήταν προαποφασισμένο και (κατά πολύ) δρομολογημένο. Τον Ντελάπ, ετών 22. Τον Ντάριο Εσούγκο, 20. Τον Πάες, 18. Τον Εστεβάο, 18. Τον Μαμαντού Σαρ, 19. Τον τερματοφύλακα Πέντερς, 19. Και του χρόνου τον Ζεοβάνι Κέντα, 18. Ενα ολοκληρωτικό παιδομάζωμα. Ας περιμένουμε, δυο-τρία χρόνια...
Πηγή: Sdna.gr
