Υπήρξε μια εποχή, το καλοκαίρι του 1996, όταν η Ισπανία καθιέρωσε τον όρο «League of Stars», με ακριβοπληρωμένες μεταγραφές και έντονη προβολή. Αργότερα, μεταξύ 2009 και 2018, η θρυλική μονομαχία του Κριστιάνο Ρονάλντο με τον Λιονέλ Μέσι κράτησε τα φώτα του ποδοσφαιρικού κόσμου στραμμένα στο ισπανικό πρωτάθλημα και μετέτρεψε ακόμη και το «El Clásico» σε εμπορικό σήμα κατατεθέν.
Στον 21ο αιώνα, η Βαλένθια έφτασε σε δύο τελικούς Champions League, η Σεβίλλη κατέκτησε επτά φορές το Κύπελλο UEFA/Europa League, ενώ η Αθλέτικ Μπιλμπάο διεκδίκησε ευρωπαϊκά τρόπαια, όπως στον τελικό του 2012. Σήμερα, παρότι Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και –σε μικρότερο βαθμό– Ατλέτικο διατηρούν ψηλά τη σημαία του ισπανικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη, η La Liga υπολείπεται πλέον στη δυνατότητα να προσελκύει νέες μεγάλες προσωπικότητες.
Το καλοκαίρι του 2025, μόνο η Ρεάλ –που βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη διοργανώτρια αρχή– και η Ατλέτικο προχώρησαν σε σημαντικές επενδύσεις: 185 εκατ. ευρώ οι «μερένγκες» και 175 οι «ροχιμπλάνκος». Η ομάδα του Σιμεόνε αντέδρασε στο κακό ξεκίνημά της με την απόκτηση, με δανεισμό, του Νίκο Γκονσάλες από τη Γιουβέντους, με οψιόν αγοράς στα 30 εκατ. ευρώ.
Οι δαπάνες των πέντε μεγάλων πρωταθλημάτων:
Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Premier League ηγείται στις μεταγραφικές δαπάνες με 3,25 δισ. ευρώ. Ακολουθεί η Serie A με 1,12 δισ., ενώ η Bundesliga, η La Liga και η Ligue 1 καταγράφουν 775, 696 και 571 εκατ. ευρώ αντίστοιχα. Τα νούμερα δείχνουν τη μεγάλη ψαλίδα που έχει ανοιχτεί ανάμεσα στις λίγκες.
Στην Ισπανία, οι περισσότερες ομάδες λειτουργούν υπό αυστηρό οικονομικό έλεγχο –μια αναγκαία συνθήκη μετά τα υπερβολικά έξοδα του παρελθόντος– και ξοδεύουν με μέτρο. Παρ’ όλα αυτά, υπήρξαν εξαιρέσεις. Η Βιγιαρεάλ, που φέτος θα αγωνιστεί στο Champions League, δαπάνησε 101 εκατ. ευρώ, ενώ η Μπέτις έφτασε τα 65 εκατ., περιλαμβανομένων 25 εκατ. για τον Αντονι από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έπειτα από ένα καλοκαιρινό σίριαλ. Ο σύλλογος της Ανδαλουσίας απέκτησε επίσης δανεικό τον Άμραμπατ από τη Φενέρμπαχτσε. Η Βιγιαρεάλ, σύμφωνα με τους αναλυτές, έκανε έξυπνες κινήσεις. Μετά την πώληση του Γιέρεμι Πίνο στην Κρίσταλ Πάλας, απέκτησε τον Γεωργιανό φορ Μικαουτατζέ από τη Λιόν, σε μεταγραφή-ρεκόρ 30 εκατ. ευρώ, ξεπερνώντας τα 25,5 που είχε δώσει κάποτε για τον Πάκο Αλκάθερ. Προστέθηκε και ο Ρενάτο Βέιγκα, στόπερ από την Τσέλσι, με κόστος 25 εκατ. ευρώ.
Η Σεβίλλη κινήθηκε βιαστικά λίγο πριν κλείσει η αγορά: πούλησε τον Λουκεμπάκιο στην Μπενφίκα (20 εκατ.) και απέκτησε τους Μεντί (19 ετών μέσος) και Καρντόσο, ενώ ανακοίνωσε και την επιστροφή του Αλέξις Σάντσες, στα 36 του. Η Βαλένθια απέκτησε δανεικό τον Λούκας Μπελτράν από τη Φιορεντίνα, ενώ η Ράγιο ενέταξε στο ρόστερ τον Αλεμάο. Η Τζιρόνα ενίσχυσε το ρόστερ της με τον τερματοφύλακα Λιβάκοβιτς, τον Βάνατ και τον Μπράιαν Χιλ.
Ομάδες / Δαπάνες (εκατ. €):
Λίβερπουλ489
Τσέλσι325
Άρσεναλ293
Νιουκάστλ231
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ229
Τότεναμ210
Νότιγχαμ Φόρεστ196
Ρεάλ Μαδρίτης185
Μάντσεστερ Σίτι177
Ατλέτικο Μαδρίτης175
Οι 10 σύλλογοι με τις μεγαλύτερες δαπάνες:
Η Λίβερπουλ δαπάνησε τα περισσότερα, με 489 εκατ. ευρώ, μπροστά από Τσέλσι (325) και Άρσεναλ (293). Η Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκεται στην 8η θέση με 185 εκατ., ενώ η Ατλέτικο στην 10η με 175 εκατ. Η διαφορά με την Αγγλία είναι χαοτική: η Premier έφτασε τα 3,25 δισ. ευρώ, ενώ η La Liga περιορίστηκε στα 696 εκατ., υπολειπόμενη ακόμη και της Serie A (1,125 δισ.) και της Bundesliga (775 εκατ.).
Το ισπανικό μοντέλο υπό πίεση
Η La Liga υπερασπίζεται το οικονομικό της μοντέλο, τονίζοντας τη μείωση των χρεών των συλλόγων μετά από δεκαετίες υπερβολών. «Η μεταγραφή του Αντονι ήταν ριψοκίνδυνη για εμάς, λόγω του αυστηρού ελέγχου της La Liga, αλλά έπρεπε να γίνει», παραδέχονται άνθρωποι της Μπέτις.
Η διοργανώτρια αρχή εξετάζει εξονυχιστικά κάθε κίνηση, προειδοποιώντας για τους κινδύνους του αγγλικού μοντέλου: συνεχείς δανεισμοί και ιδιοκτήτες που ξοδεύουν χωρίς έλεγχο. Στην Αγγλία, βέβαια, υπάρχει παράδοση στο συνδρομητικό ποδόσφαιρο και το γεγονός ότι η αγγλική είναι η πρώτη γλώσσα στον κόσμο δίνει τεράστιο επικοινωνιακό πλεονέκτημα, ειδικά στις αγορές της Ασίας.
