Παρόλο που ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός αποκλείστηκαν στην ίδια ακριβώς φάση της Ευρωλίγκας, ήταν φανερό πως το ψυχολογικό βάρος που άφησε το Άμπου Ντάμπι στους «ερυθρόλευκους» ήταν πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των «πράσινων». Ακόμη και οι πιο... δύσπιστοι, το κατάλαβαν στον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος.
Πράγματι, τα όσα έγιναν στο Final Four, αλλά, κυρίως, τα όσα ακολούθησαν στο διάστημα που μεσολάβησε, φαίνεται πως οδήγησαν την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα σε πλήρη αποσύνθεση, τουλάχιστον με βάση την εικόνα του ματς στο ΟΑΚΑ. Είναι δύσκολο να συνέλθει μία ομάδα από τέτοιο «σοκ», ειδικά όταν αυτό συνοδεύεται από «γκρίνια» κόσμου αλλά και μερικών παικτών, παραφιλολογία για απόλυση του προπονητή, και σενάρια για παίκτες που φεύγουν και άλλους που μένουν.
Το αποτέλεσμα ήταν μία ολοκληρωτική κυριαρχία του Παναθηναϊκού, ο οποίος για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολύ καιρό, όχι μόνο κέρδισε τον Ολυμπιακό, αλλά δεν αισθάνθηκε την απειλή του σε κανένα σημείο του παιχνιδιού. Πράγματι, ακόμη και επί Εργκίν Αταμάν, δύσκολα θα βρει κάποιος νίκη των «πράσινων» κόντρα στον μεγάλο τους αντίπαλο, που να ήρθε χωρίς το οποιοδήποτε «καρδιοχτύπι» στη διάρκεια του 40λέπτου.
Φυσικά, αυτή η «αποψίλωση» όλων των θετικών στοιχείων του παιχνιδιού των «ερυθρόλευκων», δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο του δικού τους ψυχολογικού βάρους. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε ακριβώς όπως θα έπρεπε, έκανε σωστά τα περισσότερα από αυτά που απαιτούνται για ένα ροζ φύλλο σε τέτοιο ματς, και έδειξε πως το φετινό πρωτάθλημα είναι δικό του για να το... χάσει. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, μοιάζει πολύ δύσκολο αυτός ο Ολυμπιακός να κερδίσει τρεις φορές στα τέσσερα επόμενα ματς το «τριφύλλι».
Αυτό στο οποίο υπερτέρησαν ξεκάθαρα οι γηπεδούχοι, ήταν ότι πήραν πολλά από πολλούς. Οποιοσδήποτε πάτησε παρκέ (ή μάλλον glass floor) από τον Παναθηναϊκό, έδωσε κάτι στην ομάδα, από τον αξιόμαχο Αλέξανδρο Σαμοντούροφ που στάθηκε μια χαρά για περίπου 14 λεπτά, μέχρι τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη που έπαιξε μόνο στα τελευταία 6 λεπτά της αναμέτρησης, όμως ήταν πραγματικά εξαιρετικός σε αυτά. Ο Ντίνος Μήτογλου βοήθησε στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου, ο Τζέντι Όσμαν κέρδισε πολλές μάχες, έβαλε δύσκολα καλάθια και ενθουσίασε τον κόσμο, και ο Κώστας Σλούκας παρά το μέτριο συνολικά παιχνίδι του, ήταν πολύ θετικά επιδραστικός στην τέταρτη περίοδο.
Βέβαια, οι τρεις πρωταγωνιστές των νικητών ήταν άλλοι. Πρώτος και καλύτερος ο Τζέριαν Γκραντ, που ήταν συγκλονιστικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, πως είναι πολύ σπάνιο ένας παίκτης να βγάζει τόση ενέργεια στην άμυνα, και παράλληλα να έχει την οξυδέρκεια να βάλει 17 πόντους με 4/5 τρίποντα. Επιπλέον, ο Κέντρικ Ναν θύμισε κάτι από τον προ-playoffs εαυτό του, καθώς έβαλε 14 πόντους και δημιούργησε άλλους 13 με τις τελικές του πάσες, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έπιασε ξανά τα αγωνιστικά στάνταρ που έθεσε στο πρώτο κομμάτι της σεζόν. Τέλος, παρά τη (δικαιολογημένη) αμφισβήτηση που έχει δεχθεί κατά καιρούς, ο Ομέρ Γιούρτσεβεν έκανε μία γεμάτη εμφάνιση με 12 πόντους, 7 ριμπάουντ, 2 τάπες και 20 στην αξιολόγηση.
Αυτή, λοιπόν, η ομάδα, που παρά την απουσία του Ματίας Λεσόρ, κατάφερε να μοιάζει σαν ένα σύνολο σε πλήρη σύνθεση, βρήκε απέναντί της έναν Ολυμπιακό που είχε ελάχιστους διακριθέντες. Το πρόβλημα στη θέση «1» είναι τεράστιο, αφού ο μοναδικός αξιόπιστος χειριστής της φετινής αγωνιστικής περιόδου, ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος, είναι εκτός τελικών. Το βάρος έπεσε στον, εκτός τόπου και χρόνου, Τόμας Γουόκαπ, και στον πολύ αρνητικό Λούκα Βιλντόσα, που μάλιστα αποχώρησε τραυματίας και προκάλεσε μία ακόμη αγωνία στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο.
Παρά την έλλειψη λύσεων, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν έριξε καθόλου στο παρκέ τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, που θα μπορούσε δεδομένα να δώσει λίγη περισσότερη ενέργεια στην περιφέρεια του Ολυμπιακού, απέσυρε γρήγορα την εμπιστοσύνη του στον «κρύο» Τάιλερ Ντόρσεϊ, ενώ δεν θέλησε να ρισκάρει με τη χρησιμοποίηση του Ναζ Μήτρου-Λονγκ, κι ας μην του έκαναν τη δουλειά οι άλλοι δύο πλέι μέικερ που επιστράτευσε. Οι μόλις 10 πόντοι που πήρε ο Ολυμπιακός από τον πάγκο, έναντι των 34 του Παναθηναϊκού, δείχνουν εν πολλοίς γιατί οι γηπεδούχοι έφτασαν σε αυτή την εύκολη νίκη.
Ουσιαστικά, οι Πειραιώτες πήραν 58 πόντους από τη βασική τους πεντάδα, ή μάλλον τετράδα, αφού ο Γουόκαπ έμεινε στο μηδέν. Σάσα Βεζένκοφ, Άλεκ Πίτερς, Μουσταφά Φαλ και Εβάν Φουρνιέ ήταν όλοι διψήφιοι, αλλά ο Γάλλος ήταν πολύ άστοχος και ουσιαστικά non factor στο παιχνίδι, ενώ ο Αμερικανός φόργουορντ βοήθησε μόνο στο πρώτο ημίχρονο. Οι πραγματικοί διακριθέντες του Ολυμπιακού ήταν μόνο ο Βεζένκοφ, που έκανε από τα... κλασικά του παιχνίδια, και ο Φαλ, που εκμεταλλεύτηκε τη σωματική υπεροχή του κόντρα στην «αποψιλωμένη» φροντ λάιν του Παναθηναϊκού. Με δύο παίκτες, δεν μπορείς να κερδίσεις στο ΟΑΚΑ, ειδικά όταν το «τριφύλλι» μοιάζει με... Λερναία Ύδρα και ο Αταμάν βγάζει διαρκώς άσσους από το μανίκι του.
Προφανώς, τίποτα δεν τελείωσε στη σειρά απλώς επειδή οι «πράσινοι» έκαναν το 1-0. Με βάση τα τωρινά δεδομένα, όμως, θα πρέπει να αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα από την πλευρά του Ολυμπιακού, έτσι ώστε να μπορέσει να πάρει το συγκεκριμένο πρωτάθλημα. Το ανησυχητικό για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι πως δεν μοιάζει να έχει τα ψυχικά αποθέματα έτσι ώστε να πετύχει μία τόσο δραματική αλλαγή στην απόδοσή της και να ανατρέψει τα δεδομένα. Επειδή, όμως, έχουμε δει πολλά να συμβαίνουν όταν οι δύο «αιώνιοι» έρχονται αντιμέτωποι, καλό θα είναι να περιμένουμε τη συνέχεια...
Πηγή: sport-fm.gr
